mijn laatste blog

Op het moment dat ik dit schrijf heb ik nog geen idee wanneer mijn definitieve einddatum zal zijn. Ik sla dit op als concept en heb aan mijn Timmetje gevraagd om het te publiceren als ik er niet meer ben, als die ellendige kanker gewonnen heeft en mij bij mijn allerliefsten heeft weggehaald.

Het was een afschuwelijke tijd, de tijd van ziek zijn en weten dat je het niet gaat redden, dat je geen kans krijgt, dat het gewoon over en uit is. Dat je leven stopt terwijl er nog zoveel is om voor te leven. Toch was het ook een zeer rijke tijd, hoe dubbel het ook klinkt, nooit bij stilgestaan dat er zoveel lieve mensen om mij heen zijn, mensen die oprecht met mij en mijn gezin meeleefden, die zich ook machteloos en verdrietig voelden. Daardoor voelde ik me gelukkig en rijk, ondanks alle shit.

Lieve lieve mensen ga verder met leven, wordt gelukkig en geniet van alles om je heen, maak je niet te druk om vanalles waar je toch niks aan kunt veranderen, wees lief voor elkaar, respecteer elkaar.

Ik kan niet zeggen dat ik vrede met de situatie heb, nee dat kan ik niet, daarvoor heb ik te veel pijn en verdriet gehad, zo oneerlijk allemaal, maar het is nu eenmaal niet anders.

Praat gerust over me en met me alsof ik er nog ben, lach over me, maak grapjes over me, maar vergeet vooral niet te genieten van alles en iedereen om je heen, van de kleine, zo belangrijke dingen.

Bedankt dat jullie er waren (zijn).

Liefs
Ans

Palliatieve sedatie

Blog geschreven door Tim
Hallo allemaal,
Om jullie allemaal toch de laatste informatie te geven en ons te ontlasten van de moeilijk te beantwoorden vragen schrijven we nog een keertje op het blog.

Mama heeft aangegeven dat de strijd is gestreden en ze vanaf maandagmiddag is gaan slapen, dmv palliatieve sedatie, zoals ze ook al eerder zelf aangegeven had. Dit houdt in dat ze dmv medicijnen in een diepe slaap is gebracht. We kunnen natuurlijk niet anders dan haar beslissing respecteren en accepteren.
Ze heeft inmiddels afscheid genomen van een aantal mensen die haar erg dierbaar waren.

Hoewel het ons heel zwaar valt, is het voor mam de enige manier om de rust te krijgen die ze verdiend na deze zware strijd.

Bedankt voor alle hartverwarmende reacties, bloemen, kaartjes enzevoort.

Liefs,
Ans, Gerard, Sabine, Mark en Tim

Bellen

Hallo allemaal,

Hier is Tim weer.

De afgelopen 2 weken zijn zwaar en vermoeiend geweest. De morfine doet zijn werk om de pijn te verzachten, maar helaas zijn de diverse bijwerkingen erg heftig.

We snappen dat iedereen graag langs wil komen maar mama trekt dat niet. Daarom vragen we ook bij deze niet zomaar op bezoek te komen maar graag even te bellen. Ons pap zal dan kijken of het mogelijk is of niet.

Bedankt !

Tim

Kindvriendelijk

Vriijdagmiddag bijna weekend. Voor het eerst sinds 2 weken pak ik de labtop (was dat ding altijd al zo zwaar?) en lees eerst een enorm aantal berichten. Bedankt daarvoor, het doet me nog steeds goed.
Het waren weer 2 weken met flinke passen achteruit, een enkele vooruit, weer achteruit en stabiel. En op de laatste punt ben ik nu, of liever gezegd heb ik mezelf geplaatst.Ik wil gewoon stabiel zijn voorlopig stabiel blijven en misschien de morfinepomp weer even aan de kant zetten. Zonder boeien rondlopen, vrij zijn.
Weer reageerde ik vreemd op de medicijnen maar de manier op de  combinati van de morfine met enkele andere pillen joegen mij regelrecht in een dilirium waarvan ik nu nog de restgevolgen meedraag. Ik heb de engste dieren op mij gehad en opdrachten gekregen van onbekende personen en de nodige andere nachtmerries gehad. Ik kan maar niet begrijpen hoe sommige mensen deze pillen elders gaan kopen en vrijwillig deze troep slikken. En dan daarnaast compleet van de werel. De pijn was inmiddels wel verdwenen, ja als dat ook nog niet geholpen had!.

Ook nog zoiets de midicijnen, een neusspray tegen de pijn, werd geleverd in in ,logische, kindvriendelijke sluiting. Aangezien ik in mijn vorige leven ook al atijd de hulp van een volwassende nodig heb gehad om een  fles bleek open te maken had ik dat ook nu heel erg hard nodig maar ook mijn lief had mooite met het openen van de verpakking. Maar wat heet  kindvriendelijk, een nijptang en hamer doen het ook.....  je moet alleen op tjd beginnen...... voor de pijn onhoudbaar is.......

Bedankt!

Lieve mensen,

Heel erg bedankt voor alle lieve, hartverwarmende berichten.
Die doen mij en mijn gezin enorm goed.

Helaas ben ik nog steeds niet in de gelegenheid om zelf te schrijven, maar ik heb veel lieve mensen om mij heen die dit graag voor mij over hebben.

Vooralsnog lijkt de pijn nu onder controle, maar laten we daar nog maar niet alle hoop op zetten, het is tenslotte al eens vaker mis gegaan.
Het blijft hopen op meer pijnvrije momenten, waardoor ook de energie om dingen op te pakken terug komt. Hopen op een win-win situatie, al is het nu alleen maar win-verlies, win-verlies, win-verlies.....

Stilte

Blog door Tim
Mama heeft de energie en de kracht niet om zelf iets te schrijven, daarom schrijf ik iets

Vele van jullie vragen hoe het gaat.
Daar kan ik helaas simpel in zijn....niet goed. De pijn wordt erger en daardoor is de medicatie te weinig. Vandaag is dan ook besloten een morfine pomp aan te sluiten waardoor alles beter geregeld kan worden en de pijn hopelijk snel verminderd.
Vandaag is wel weer duidelijk geworden hoe snel ons medisch systeem in Nederland werkt. Om 9.00 uur de huisarts in huis, welke meteen de oncoloog voor overleg zou bellen, die moest natuurlijk daarna weer terug bellen, nadat hij had gebeld moest de thuiszorg ingeschakeld worden, deze hebben we zelf om 16.00 uur maar opgebeld en uiteindelijk zelf de medicatie opgehaald bij de apotheek en om 18.00 uur komen ze deze dan aansluiten....heel fijn als je 's ochtends al gebeld had .....

Vanmiddag hebben we ook het halve huis verbouwd zodat het bed lekker voor in de kamer staat en het fijner voor mama is om beneden te zijn. Niet meer hangen in de bank maar gemakkelijk liggen of rechtop zitten in het bed.

Alle aandacht doet goed maar is tevens heel vermoeiend, het ontvangen van bezoek dus helaas ook.
Bellen mag natuurlijk altijd maar het kan zijn dat het even niet uitkomt.

Tim

Stil

Ik krijg de laatste dagen regelmatig een berichtje "het is te stil rond je, dat voelt niet goed"en dat klopt. De inspiratie ontbreekt, net zoals de zin, de fut, de energie en verder alles wat me tot nu toe redelijk op de been hield. Het ontbreekt gewoon. Ik hang maar wat op de bank of in een stoel of in bed en denk, denk na over vanalles maar kan het niet na vertellen. Heeft dit met het overlijden van mijn mama te maken en het idee dat ik de volgende in de rij ben of is het toch de ziekte die mij steeds verder in de greep krijgt ? Om me heen lees ik dat mensen aan deze ziekte sterven en zie ik een documentaire over Bibian waarvan ik erg onder de indruk ben geraakt. Ik kende haar via de chat en de mail maar nu krijg ik er een stem en beeld bij en dat doet pijn. Wat is alvleesklierkanker toch een afschuwelijke ziekte.

Ik weet het allemaal even niet, weet alleen dat ik dit gevoel niet leuk vind, vind er niks aan maar moet verder, verder waarheen ? Ik voel me zo ontzettend moe en hoop iedere ochtend dat het beter gaat, zelfs bezoek is me af en toe te veel, word moe van praten en van luisteren. Maar lieve mensen ik bedoel het niet negatief, ik ben nog steeds erg blij met alle belangstelling maar ik zou het zo graag allemaal anders zien.

Vandaag was er dan een klein lichtpuntje, voelde me een ietsepietsie minder somber, zouden de anti-depressiva tabletjes dan eindelijk wat licht in de duisternis gaan brengen ? Vanmiddag heb ik een legpuzzel van 40 jaar geleden van de zolder laten halen en ga maar eens proberen mijn zinnen te verzetten hiermee.

Ik ga 520 stukjes Brussel in elkaar leggen.......