keuzes

In je leven kom je vaak voor keuzes te staan, hele simpele, iets lastigere en verdomd lastige. Simpele keuzes als "wat eten we vandaag?" of "wat moet ik aantrekken?", waar gaat de vakantie naar toe?" zijn alledaagse keuzes, je maakt ze en het is klaar, heeft geen gevolgen voor je verdere leven.

Dan heb je nog de iets lastigere keuzes "welke opleiding moet ik doen?" "is dit de juiste baan voor mij?" "zal ik het wel of niet vertellen?" daar ga je iets langer over nadenken en uiteindelijk maak je de juiste keuze.

Maar ik ben helaas geconfronteerd met een keuze die eigenlijk geen keuze is. "Wil ik nog gewoon gezellig leven of ga ik ziek in bed liggen?". Deze keuze eindigt op dezelfde manier dus er valt helemaal niks te kiezen. Kies ik voor optie 1, dan heb ik nog een x-aantal maanden te leven, kies ik optie 2 dan komen daar misschien nog een paar maanden bij. Misschien erbij want niks is zeker, dat is me vanochtend bij de oncoloog weer duidelijk gezegd, zij gaat niet verder dan 1 jaar. Ben vergeten te vragen of dat vanaf de diagnose is of vanaf nu.

En dat noem ik geen keuze, ik heb er niet voor gekozen om ziek te worden en al helemaal niet om dood te gaan, ja over 30 jaar als ik echt oud en grijs ben, als ik mijn kinderen tot mensen van middelbare leeftijd heb zien opgroeien, als ik mijn kleinkinderen als volwassenen zie, als ik achterkleinkinderen heb.

Maar helaas dat gaat het niet worden, ik word geconfronteerd met doodgaan en daar ben ik als de dood voor. Zou er een cursus zijn of een boek met de titel "Doodgaan voor Dummies"of "de beste 10 manieren om dood te gaan", zal eens bij bol.com gaan kijken, want niemand kan me iets vertellen.

Waarom vind je iets doodeng, ben je doodsbenauwd, zie je doodsbleek, schrik je je dood, loopt de weg dood, ben je doodsbang, zit je in doodsnood, allemaal woorden die je liever doodzwijgt.

Maar ik heb nu een keuze gemaakt, ik sta er volledig achter maar het voelt een beetje als de doodstraf krijgen.