maandag 7 mei 2012

machteloos

En dan belt mijn mama vrijdagavond in paniek dat ze gevallen is en zo ziek is en of ik kan komen en dan moet ik "nee"zeggen, "nee mama ik kan niet ben gevloerd door de chemo". En dat doet pijn, vreselijk pijn. Gelukkig zijn er lieve hulptroepen die mijn taak overnemen en oma verzorgen. Een flinke virusinfectie met 40 gr. koorts heeft haar omvergekregen, mijn mama van 84, als een doodziek vogeltje in bed, wat wil ik haar graag even verwennen, even knuffelen en zeggen dat het wel goed komt maar een virusinfectie doet mij in het ziekenhuis belanden.

Vreselijk vind ik deze situatie, dingen uit handen geven, ik weet dat het goed opgelost word maar het is moeilijk.

Ook deze chemo heeft er weer flink ingehakt, ondanks de acupunctuur, zwaar is het, mijn lichaam protesteert op allerlei manieren tegen die vreemde stoffen, kruipend van de buikpijn over de badkamervloer, altijd een emmer binnen handbereik, spierpijn,  en alsof het allemaal nog niet genoeg is zijn er ook nog hartkloppingen bijgekomen. Het ziekenhuis durf ik hiervoor niet te bellen want de misselijke woorden van de vervelende oncoloog staan me nog bij. Mijn huisarts stelt mij echter gerust dat het er helaas allemaal "bijhoort". Morgen komt hij langs om met me te praten en dat is wat ik wil, praten over alles wat er in mijn hoofd zit want het wordt steeds meer, steeds moeilijker want ga ik het nu al opgeven, wil ik al deze chemo nog wel? wat richt het aan en wat schiet ik er mee op ? Beter word ik toch niet, bang ben ik voor alles wat me te wachten staat.

De door mij tot nu toe zo verafschuwde woorden "kwaliteit van leven" krijgen toch langzaam een andere betekenis en ik vind het vreselijk dat ik daar nu al over nadenk.

2 opmerkingen:

  1. De rauwe kant van het leven wordt getoond! Ans, voor jou, mijn gedachten welke verdrietig zijn omdat je dit moet doormaken. En een kuub troost omdat er zoveel zijn die je vast willen
    Houden en willen dat het goed komt. Het wordt vasthouden. Aan hoop, aan liefde en het delen van die belangrijke woorden. Een dikke knuffel en veel
    Sterkte. X judith

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen