Ik krijg de laatste dagen regelmatig een berichtje "het is te stil rond je, dat voelt niet goed"en dat klopt. De inspiratie ontbreekt, net zoals de zin, de fut, de energie en verder alles wat me tot nu toe redelijk op de been hield. Het ontbreekt gewoon. Ik hang maar wat op de bank of in een stoel of in bed en denk, denk na over vanalles maar kan het niet na vertellen. Heeft dit met het overlijden van mijn mama te maken en het idee dat ik de volgende in de rij ben of is het toch de ziekte die mij steeds verder in de greep krijgt ? Om me heen lees ik dat mensen aan deze ziekte sterven en zie ik een documentaire over Bibian waarvan ik erg onder de indruk ben geraakt. Ik kende haar via de chat en de mail maar nu krijg ik er een stem en beeld bij en dat doet pijn. Wat is alvleesklierkanker toch een afschuwelijke ziekte.
Ik weet het allemaal even niet, weet alleen dat ik dit gevoel niet leuk vind, vind er niks aan maar moet verder, verder waarheen ? Ik voel me zo ontzettend moe en hoop iedere ochtend dat het beter gaat, zelfs bezoek is me af en toe te veel, word moe van praten en van luisteren. Maar lieve mensen ik bedoel het niet negatief, ik ben nog steeds erg blij met alle belangstelling maar ik zou het zo graag allemaal anders zien.
Vandaag was er dan een klein lichtpuntje, voelde me een ietsepietsie minder somber, zouden de anti-depressiva tabletjes dan eindelijk wat licht in de duisternis gaan brengen ? Vanmiddag heb ik een legpuzzel van 40 jaar geleden van de zolder laten halen en ga maar eens proberen mijn zinnen te verzetten hiermee.
Ik ga 520 stukjes Brussel in elkaar leggen.......
Lieve Ans,
BeantwoordenVerwijderenHet was inderdaad heel stil. Het zet sommige weer aan het denken, waaronder ik, waarom kan men het niet terugdraaien, waarom... Het waarom blijft maar terugkomen. Ik heb Bibian ook gezien, en weer waarom.... ook nu kan ik alleen maar zeggen, IK BLIJF AAN JE DENKEN !
XXX Mirjam
Hallo Ans en Gerard,
BeantwoordenVerwijderenik denk dat het 28 september is geweest dat Ietje je voicemail heeft ingesproken of het mogelijk was om even bij jullie te komen praten, wij vonden het jammer dat niet mogelijk was.
Wij hebben er begrip voor, zeker nu we jouw "stil" lezen dat het alleen jouw moet uitkomen Ans. Maar wij hebben op onze reis aan jouw gedacht en wij blijven hopen dat het weer beter met je gaat.
Groetjes,
Jan
Lieve Ans, ik dacht het is wel stil rondom Ans?? Normaliter kunnen we veel meer van je lezen. Maar toch blijf ik iedere dag aan je denken en kijk ik op je webblog. Dacht eerst dat het te maken had met je moeder zou goed kunnen. Ook kan ik me voorstellen dat je niet altijd zin hebt. Je hebt ons verwend. Dat komt omdat jij zo goed kunt schrijven. Denk veel aan je liefs.
BeantwoordenVerwijderenHelma
Goh Ans.
BeantwoordenVerwijderenHeel begrijpelijk dat het wat stiller is op je weblog. Maar soms kan je hetgeen iemand moet meemaken helemaal niet begrijpen....Waarom...Ook door onze hoofden speelt vaak die gedachte....begrijpen is een gek fenomeen geworden.
Houdt je taai meid...
Anja