Balans

Als lichaam en geest  niet in balans zijn is dat niet goed voor je lichaam en dat is nu precies wat er met mij aan de hand is. Lichaam en geest zijn momenteel in een verwoestend gevecht verwikkeld. De geest is het absoluut niet eens met het lichaam en dat botst vreselijk. Dat voel ik ook. Van de ene kant probeer ik mijn positieve instelling te behouden terwijl deze van de andere kant volledig onderuitgehaald wordt.

Mijn lichaam is zich tegen mij aan het keren, protesteert en laat dit merken door vermoeidheid, misselijkheid, pijn en nog meer van dat soort ongemakken. Voor straf heb ik er zojuist de eerste 3 chemotabletten ingegooid, eens kijken wie de baas is.

Het wordt steeds lastiger om goede moed te houden helemaal als je niet lekker in je vel zit. In mijn vorige leven werd wel eens gezegd "je krijgt wat je verdient" maar dat gaat nu toch zeker niet meer op. Als ik in mijn vorige leven eens een mindere periode had stelde ik mezelf altijd de vraag "wat is  nu het ergste wat er kan gebeuren?" Als ik mezelf daarop een antwoord had gegeven viel het eigenlijk altijd wel mee, maar ook dat gaat tegenwoordig niet meer op, want het valt niet mee, erger kan niet.

Vanochtend heb ik een afspraak in het ziekenhuis, daar krijg ik uitleg over wat er met mij verder gaat gebeuren, doodeng, confronterend, onduidelijk, maar ik heb er zelf om gevraagd omdat al die vragen me gek maken, ik weet niks, weet dat ik het niet ga redden, dat ik me neer moet leggen (rare woordspeling) bij het onvermijdelijke hoezeer ik me daar ook tegen verzet. Maar ik weet ook dat ik, als controlefreak, waarschijnlijk een stukje rust vind met de antwoorden. Antwoorden die waarschijnlijk afgeleid zijn uit statistieken want niemand kan iets concreets zeggen.

Maar toch, als yin en yang het maar met elkaar eens worden ben ik al een eindje op weg...... maar waarheen ??