Uitbehandeld. Zo noemen ze dat hier nu er ook met de laatste chemo gestopt is. Er zijn geen opties meer om mij te behandelen. En daar kan ik het mee doen.
Vorige week donderdag ben ik opgenomen, ik hield nog geen druppel water meer binnen en was, zoals later in het ziekenhuis bleek, aardig aan het uitdrogen. En misselijk dat ik was (ben).
Er is gestart met een infuus met 2 liter vocht per dag en daar hang ik nu nog steeds aan. Maar echt beter gaat het niet. Ja, de misselijkheid is weg maar ik kan nog steeds niet eten, hele kleine muizenhapjes dat lukt maar ook niet meer want dan komt het er weer uit. En weet je wat het ergste is, er is me verteld dat dat ook niet meer gaat veranderen, alleen slechter wordt. "Wensdieet" noemen ze het wat betekent dat je ervoor kiest om niet meer te eten, maar al moet ik het erin proppen.......
Door een hoop zetpillen is de misselijkheid onder controle, er wordt nog een nieuwe CT scan gemaakt en waarschijnlijk kan ik dan donderdag of vrijdag naar huis. Fijn naar huis, weg uit dit kippenhok, de kamer waarin ik ben beland. Kakelende dames, 2 afkomstig uit hetzelfde dorp die de hele dag iedereen beroddelen en bekletsen, je weet wel zo van Mien van ons Sjan van ome Kees, die vruuger een friettent had. Knettergek word ik ervan. Maar misschien krijg ik een aparte kamer, dat nog liever dan al die klets die als je al misselijk bent dit alleen maar versterkt.
Al met al is het klote, de misselijkheid is veroorzaakt door de chemo maar ook de tumor begint tegen mijn maag te drukken waardoor het eten dus niet meer lukt. En het wordt niet beter.
Gelukkig zijn er heel aardige verpleegkundigen die me even hun computer uitlenen zodat ik mijn verhaal aan jullie kwijt kan want dat vind ik ontzettend belangrijk, dat hoeven die muppets op mijn kamer niet te weten want dan ben ik, als ik mijn rug draai, het volgende roddelonderwerp. Zo van hedde ut al geheurt, ocherm dat meiske , zo jong en dan al dood moeten.
Ik moet er niet aan denken.........
Ik kan alleen maar zeggen...
BeantwoordenVerwijderenIK DENK AAN JE.
En dat blijf ik doen.
Mirjam
Shitzooi...ik zou willen wat jij zou willen. De mooiste lieve mensen krijgen de minste tijd en dat is niet te accepteren. Dat moet he zeggen ze dan. Niks moet. Punt. Ik denk aan jou en laat die roddelkippen maar lullen als een kip zonder kop..lekker belangrijk. Dikke kus en knuffel llse
BeantwoordenVerwijderenLieve Ans,
BeantwoordenVerwijderenWat vreselijk om te horen dat het steeds wat minder gaat. En nu in het ziekenhuis... Ik hoop van harte dat je snel weer thuis komt waar je je toch altijd weer 'beter' voelt dan in zo'n ziekenhuis. Ik vind je zo sterk dat je toch steeds weer en weer alles blijft proberen, nieuwe kansen aangrijpt, toch probeert te blijven eten. Blijf zo doorgaan, grijp alles aan, blijf positief denken; ik denk veel aan jou en jullie. Heel veel lieve groeten,
Yvonne
Lieve Ans,
BeantwoordenVerwijderenIk ken je niet persoonlijk maar je kent mijn vriendin.Door haar leef ik ook erg met jou en met haar mee.Ik kan alleen maar zeggen heel veel sterkte ik hoop dat je snel naar huis mag.
Ik vind het ook super knap dat je een blog hebt gemaakt en dat je het gelukkig van je af kan schrijven.
Nogmaals heel veel sterkte en al ken ik je niet persoonlijk door mijn vriendin denk ik toch heel vaak aan je.
Liefs Sandra
Lieve Ans,
BeantwoordenVerwijderenTranen met tuiten zit ik te huilen nu ik je verhaal lees (en dat nog wel op mijn werk). Dat zo'n lieve, mooie, jonge vrouw en liefhebbende moeder en oma dit moet meemaken.
Ik denk aan je en wens je ontzettend veel sterkte.
Zoals ik zo vaak aan Sabine denk (we zijn immers al meer dan 30 jaar penvriendinnen) zo denk ik ook aan jullie. De keren dat we bij jullie thuis waren en de dingen die we toen hebben gedaan; belletje drukken aan de Vivaldistraat (toch?). Het wandelen in het bos en dat je toen vertelde dat je daar een keer had gelopen met de kinderen en je had gezegd: goed inademenen hoor; dit is gezonde lucht. Bleek achteraf dat er iets aan de hand was en het niet zo gezond was (althans zo herinner ik het me).
Je hebt het als vrouw, moeder en oma ontzettend goed gedaan. Ik hoop dat je blijft genieten van Gerard, de kinderen en kleinkinderen.
Sorry, woorden schieten te kort.
Lieve Ans, heel veel sterkte.
Liefs Alice
Goh Ans, wat kan ik nu zeggen.....
BeantwoordenVerwijderenIk doe maar wat ik altijd zeg: Houd je taai!
Anja Schellekens