Als je, zoals ik, te horen hebt gekregen dat de komende maanden waarschijnlijk ook je laatsten zijn en er niet meer over jaren gesproken wordt, kijk je met argusogen naar de kalender. Vandaag is het weer zover er moet weer een blaadje vanaf. Nooit geweten dat het me zoveel moeite kost om een blad om te slaan. Normaal denk je "hé alweer een maand voorbij", nu denk ik dat ook maar wel heel anders.
Als ik me dan ook, zoals vandaag, helemaal niet lekker voel, grieperig, hoofdpijn, buikpijn etc. is er ook dat stemmetje weer dat me vertelt dat hij nog steeds in mijn lijf op de vernieltoer is. Ook de tranen zitten dan hoog, een enkele gebeurtenis en hup daar zijn ze weer. En dan krijg ik weer haast, want mijn leven is nog steeds niet klaar, wanneer wel trouwens ?
Hoe moet dat nu als ik er niet meer ben, mijn kleindochter die me 's ochtends met een aai over mijn wang wakker maakt, die heerlijk tegen me aankruipt en even knuffelt, als we samen "kuppen", sowieso mijn kleindochters, als ze bij ons binnen komen is het eerste "oma waar ben je?" en wat als oma er dan niet meer is ? zullen ze dat begrijpen of denken ze dat ik me verstopt heb. Gaan ze me zoeken en wat als ze me niet kunnen vinden. Kleine Ivan die mij helemaal niet leert kennen. Ik moet er toch niet aan denken.
En weet Gerard wel dat hij de was moet sorteren, het strijkijzer niet te warm zet, dat WC's niet zelfreinigend zijn, de vuile vingers van de keukenkastjes gepoetst moeten worden, de thermostaat een graadje lager. Weet hij dat ik mijn kinderen regelmatig stiekem iets toestop, leuke dingetjes koop voor mijn moppies en nieuwe kleren meteen in de kast hang om die na een tijdje aan te trekken en te zeggen dat ik ze al lang heb.
Maar heb ik wel vaak genoeg gezegd dat ik van hem hou, van mijn kindjes houdt, van mijn moppies, van het leven, van mijzelf... Heb ik wel vaak genoeg laten merken hoe blij ik met hen ben, hoe happy mijn leven is (was), hoe ik geniet van alle kleine dingen om mij heen, hoe...
Ik moet nog zoveel doen, maar nu ben ik alleen maar bang.
Hoy Lieverd ,Jij hebt zaterdag een behoorlijke portie reiki gehad ,En zoals je weet ,word alles een beetje erger ,in het begin !! dat zal gauw overgaan ,Want je zag er zaterdag gewek=ldig uit!!! En ik ben blij ,dat ik met Mia wat kan betekenen voor je ,Hou vol lieverd ,we gaan ervoor ,En die shit dagen horen erbij ,dat is nu eenmaal zo ,Was je al vergeten ,dat je toen ok al eens van die dagen had !! een heel dikke knuffel en gauw tot ziens (tante)Enny
BeantwoordenVerwijderenHallo lieve Ans,
BeantwoordenVerwijderenBlijf geloven in alle kracht die je gegeven wordt. Er zijn al zoveel wonderen gebeurd in deze wereld.
Ik hoop dat je je vandaag een heel klein beetje beter voelt dan gisteren. Ik kwam laatst deze spreuk tegen:
''Het maakt niet uit hoe langzaam je gaat, zolang je maar niet stopt''
Niet stoppen met geloven in wonderen lieve Ans.Je bent een fantastsiche vrouw.
Knuffel sandy
Hallo Ans,
BeantwoordenVerwijderenIk lees in je stukjes zoveel wat ik herken.
We gaan hier door een vergelijkbare situatie als bij jullie.
Mijn man heeft AVK.
Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop van harte dat je nog een hele goede tijd bij je gezinnetje mag doorbrengen.
I recently came across your blog and have been reading along. Nice blog. I will keep visiting this blog very often.
BeantwoordenVerwijderen