Ik lig in bed, het logische gevolg na een heel drukke dag gisteren, en hoor geluiden. Gerard is aan de schoonmaak geslagen, de schat. hij heeft een CD opgezet met oldies, de zachte muziek van o.a. Time stood still, dringt door tot boven en ik doezel wel.
Mijn gedachten gaan terug naar ongeveer 1983. Door geldgebrek vond ik dat ik maar een baantje moest gaan zoeken, Gerard in de WW en iedere gulden zou welkom zijn. Ik vond een job als schoonmaakster op de plaatselijke tennisbaan, niet echt een droombaan maar een regelrechte nachtmerrie zou later blijken. Ik was niet te beroerd om alles aan te pakken en het maakte mij niks uit, ik dacht regelmatig aan mijn oma die ook altijd haar geld verdiend had met poetsen.
En zo begon ik voor 3x 2 uur met poetsen, de kantine, douche en toiletten schoonmaken. In het begin ging het nog wel maar het volk dat de tennisbaan bezocht was niet mijn volk. Op de woensdag werkte ik (onder schooltijd en Tim nam ik mee met een bult speelgoed) 2 uurtjes. Er was daar dan altijd een groep van zo'n 20 chique dames die dachten dat ze meer waren dan de rest. Dus als ik de vloer mooi gravelvrij gemaakt had en gedweild kwamen de Gooische vrouwen via de achterdeur, zonder blikken of blozen, compleet met vuile schoenen, te beroerd om de voeten te vegen, over mijn nog natte vloer gelopen. En dan die blik naar mij.... bah wat een kak. En over kak geproken, ze presteerden het ook om een flinke drol te leggen terwijl ik de toiletten aan het schoonmaken was. bah... En dan die blik naar mij.
Op een gegeven moment was ik het zat, diverse opmerkingen hadden niks geholpen maar wat ik toen gedaan heb, daar kan ik nu nog om lachen. Na de zoveelste confrontatie tussen mij en het gravelvolkje heb ik besloten om de keuken en bar schoon te maken met hetzelfde sopje als de toiletten schoongemaakt waren. Dus eerst flink de toiletten en vloeren schoongemaakt en toen naar de keuken, het doekje flink uitgeklopt boven het aanrecht en alles flink gesopt met het toiletsopje.
Jammer dat ik nooit heb kunnen zien of een van de dames tijdens het borrelen of het nuttigen van een tosti een krulhaartje tussen het gebit uit zat te peuteren.
Ik hield het al snel voor gezien en het lot was mij gunstig gezind, Gerard weer een baan en ik kon een opleiding gaan volgen, een opfriscursus directiesecretaresse, een jaar met veel plezier naar school en het resultaat weten jullie.
En 2 van de Gooische vrouwen, daarvan weet ik dat ze op een flatje wonen en een uitkering hebben , weg rijke vent, hopelijk weg capsones. Maar misschien heeft de tennisclub nog een schoonmaakklus voor ze, maar waarschijnlijk zijn ze te oud.......
We hebben in die tijd ook nog mooie kunstige truien gebreid voor een ontwerpster.
BeantwoordenVerwijderenAchteraf misschien ook wel door de Gooische madammen gekocht? Deze herinnering kwam zomaar bij me op bij het lezen van je verhaal,
groetjes, Marja
Goh Ans.
BeantwoordenVerwijderenJe pakt aan wat op je pad komt...en dat doe je nu nog steeds.
Houd je taai!
Hallo lieve Ans,
BeantwoordenVerwijderenWat een schitterend verhaal daar had ik wel bij willen zijn ha ha, ja zo'n madammen ken ik ook hoor, maar zo zie je maar hoe het leven zijn loop laat gaan, ik hoop dat je nu alleen aan jezelf en je gezin denkt en dat je nog heel veel kracht kunt opbrengen tegen dit "monster".
Heel veel liefs en kracht wenst je je nichtje Marjo ik denk iedere dag aan je. xxxxxxxxxxxxxxxxx
Hoi lieve Ans,
BeantwoordenVerwijderenGelukkig geen sporen van Gooise vrouwen of mannen op Aggrotech en mochten ze wel gooise kapsones gaan vertonen als ik met de toiletten bezig ben dan zou ik ze de weg wijzen naar de nog aanwezige 26 andere toiletten in het gebouw.
Helaas hadden de tennisladies van toen met de opvoeding meegekregen dat ze een streepje voor hadden op jou dus ik vind je wraakactie super goed van je... Goed dat misschien enkele van die Gooise vrouwen het nu beseffen...want niemand heeft een hempje aan als ie geboren wordt zei mijn moeder altijd...
Wens je veel kracht en sterkte toe
Liefs en groetjes van Bep