Ziek

Ellende komt nooit alleen en dat klopt, ook met  mijn mama gaat het helemaal niet goed, zo slecht zelfs dat we misschien heel binnenkort afscheid van haar moeten nemen. En dat doet pijn. Het ergste vind ik dat ik er niet voor haar kan zijn, niet voor haar kan zorgen omdat ik om het moment niet eens voor mezelf kan zorgen. Het is afschuwelijk om van afstand te moeten toekijken hoe anderen de zorg overnemen terwijl ik jaren voor haar gezorgd heb. Maar morgen ga ik naar haar toe al is het op mijn knieën, gewapend met plastic tasje en washand maar niemand houdt me tegen.

Ik merk aan mezelf dat ik flink aan het inleveren ben, iedere dag opnieuw. De huisarts is vaste bezoeker geworden, de apotheek vaste leverancier en de thuiszorg helpt me door moeilijke momenten heen. Gelukkig is er mijn lieve familie en mijn lieve vriendjes die er ook voor mij zijn maar wat is het shit. Hoe doen anderen dat toch ? Iedereen zegt dat ik zo sterk en dapper ben maar voor mij voelt dat niet zo. Zeur ik niet teveel ? ben ik mensen niet tot last nu ik steeds meer vraag ? En dat de vraag hoelang nog ?  Hoelang hou je zoiets vol ? Iedere ochtend weer denk ik "weer een dag vol misselijkheid en ellende". Toch probeer ik te genieten van leuke dingen maar ook dat wordt helaas steeds minder. Op dit moment kunnen mijn moppies mij blij maken en wat er ook gebeurt de oppasdonderdag blijft voor mij, ook al moet ik 2 dagen bijkomen. Belachelijk toch hoe het leven een afschuwelijke wending kan nemen.

Hoe ziek kun je zijn?  Een flinke griep is een lachertje bij alles wat ik nu doormaak en voel. Boos ben ik nog steeds op mijn lichaam dat me toch zo ontzettend teleurgesteld heeft. Ach, misschien val ik wel in herhaling. Het ergste vind ik dat mijn wereld zo klein wordt, ik kom dagen niet van de bank af, hoe graag ik het wil, het gaat niet.

Vandaag regende het en was het grijs en dat is precies zoals ik me momenteel voel. Alleen hoort er nog een flinke storm bij.......