de Dood

Sinds ik in 1999 samen met Mark (met vrijkaarten vanuit de zorg) de musical Elisabeth heb gezien, was ik verkocht, prachtig. Voor de eerste keer in het Circustheater, een slechte gratis zitplaats zodat je alles wat er aan de linkerkant van het podium gebeurde alleen maar kon raden maar dat deed er niet toe. Mark en ik waren om. We hebben nieuwe kaarten gekocht en zijn er nog een keer naar toe gegaan, nu een  hele goede plek en ook Tim meegenomen.

Vanaf toen ging ik regelmatig, meestal met Mark, ik heb supermooie musicals gezien, mindere, veel mindere en het heeft me best veel geld gekost. Wat maakt het uit. De laatste tijd is het echter over, sinds de musicalindustrie doordraait door musicals van de Hema rookworst te gaan maken en andere flauwe kul (misschien de aambeien van tante Sjaan??) is mijn belangstelling afgenomen. Ik hou van echte musicals, zoals Elisabeth, Aïda, De drie musketiers, Les Miserables etc., gemusicaliseerde Disney sprookjes zijn niet mijn ding. Maar wel de kleine (niet Joop vandenEnde) musicals zoals "1953"en op Hoop van Zegen zijn geweldig.

Een topper was ook "Ludwig", een musical over het leven van koning Ludwig van Beieren, die ik in het Festspielhaus in Füssen gezien heb, de entourage, de sfeer, de muziek, het verhaal, geweldig. De CD heb ik grijs gedraaid, het nummer "Bruder" was favoriet totdat mijn neef Tom zijn eigen versie erop los liet en het nummer ineens een andere betekenis kreeg.

Maar Elisabeth blijft mijn favoriet, met stip op 1, misschien omdat Sissi ook al mijn hele leven met me meeloopt, de films heb ik al 100x gezien en nog steeds houd ik het niet droog als ze in Venetië over de rode loper loopt. Maar in de musical loopt als rode draad "de dood" mee in het verhaal. Ook de film Meet Joe Black met Bradd Pitt maakte indruk op mij terwijl ik helemaal geen filmmens ben. Ook daarin speelt de dood een belangrijke rol.

Sinds februari loopt de dood ook parallel met mijn leven mee, hij is er altijd, soms op gepaste afstand maar de laatste tijd in de vorm van een stem, misselijkheid, zwelling, buikpijn, zwakte. Ik stuur hem weg, vraag mijn oma en vader daarboven om hem terug te halen maar het helpt niet, hij blijft. Hij is in mijn omgeving en wacht op het moment dat hij kan toeslaan. Dat moment wil ik uitstellen maar ik weet niet hoe hij denkt, is het trouwens wel een hij ?  misschien is het wel een zij. Waarom moet hij mij hebben ? Heb ik een spoor achtergelaten of heeft hij gewoon een lijstje van mensen waar hij om de een of andere reden naar op zoek is. Ik hoop alleen dat de batterijen van zijn navigatiesysteem leeg zijn en dat hij geen nieuwe heeft zodat ik hem om de tuin kan leiden en hem toch nog een tijdje op afstand kan houden of kan iemand zijn tomtom kraken en hem de verkeerde kant opsturen. Ik ben alleen bang dat ik op een gegeven moment toch de pineut ben ............... hij voelt al zo dichtbij....

http://www.youtube.com/watch?v=XkcMkih-VjQ