Dat medicijnen en ik niet samengaan heb ik al eerder gemeld, maar dat medicijnen ook voor een chaos kunnen zorgen ondervind ik nu iedere keer weer. Omdat ik alleen nog maar palliatieve zorg heb, dus alleen maar symptoon- en pijnbestrijding blijft het een groot experiment, wat helpt, wat helpt niet ?
Ik heb een morfinepleister voor de pijn, deze geeft bijwerkingen in de vorm van misselijkheid en obstipatie. Voor de misselijkheid heb ik al 4 verschillende soorten tabletten en zetpillen uitgeprobeerd, echter zonder resultaat, vorige week echter is DE wonderpil voor mij gevonden, een tabletje dat me echt helpt. Alleen word ik daar behoorlijk suf van. Dan maar gaan liggen en suffen. Als de pijn echter toch erger wordt moet ik een morfinetabletje erbij nemen, want pijn lijden is niet nodig wordt gezegd. Daardoor wordt de obstipatie en de sufheid wel erger. Maar geen probleem, voor de sufheid heb je een bed en voor de obstipatie heb je van de zakjes movicolon, een stroopachtig drankje dat je darminhoud er soepel uit laat komen. Op de een of andere manier werkt het bij mij extra zodat ik diarree krijg, dus maar een half zakje de volgende keer.
Voor mijn hartbeschadiging, met dank aan de chemo, slik ik 3x daags medicijnen om de hartritmestoornis onder controle te houden, nu blijkt de dosering weer te laag, de hartkloppingen komen er weer doorheen, dus gewoon wat meer pilletjes.
Helaas is dit allemaal tijdelijk, niet alleen voor mijn leven maar ook omdat het een logisch vervolg is dat de pijn heftiger gaat worden waardoor de medicijnen weer verhoogd moeten worden met gevolgen als misselijkheid en de rest van de shit die erbij hoort.
Momenteel bekijk ik het per dag, de ene dag gaat het ietsjes beter dan de andere, ging het gisteren zo goed dat ik zelfs even gefunshopt heb bij Ikea, heerlijk even wat prullaria kopen voor in mijn huis, wat herfsttinten aanbrengen zodat ik daar toch alvast van kan genieten. Kussens en een plaid kopen voor de nieuwe bank waarop ik waarschijnlijk nooit zal zitten (levertijd tot 12 weken) maar die ik dan toch nog maar uitgezocht heb (net als de bank). Vandaag heb ik dan weer wat uren nodig om bij de komen, maar moe ben en blijf ik toch.
Het is en blijft shit allemaal, nog even en ik kom echt nergens meer......... ik voel het........
Oh Ans,
BeantwoordenVerwijderenIk zal niet mopperen als ik dadelijk ga prikken bij mijn patiënten, waarvan enkelen met een zelfde verhaal als jij. Ik mag en wil ook luisteren naar hun verhaal; mijn baas wacht maar even. Het kan je zomaar overkomen.
Groetjes, Marja, Breda
lieve lieve Ans.
BeantwoordenVerwijderenIk voel met je mee ik leef met je mee wel op afstand maar toch moet je weten dat er mensen zijn die aan je denken en je verhaal niet zomaar lezen omdat het langs komt. Nee zeker niet ik krijg het zo koud als ik je verhaal lees. Ik besef als geen ander wat je door maakt. Al die pillen pleisters drankjes die pijn misselijk suf een goede dag een slechte dag. Jou verstand weet heel goed hoe en wat maar om dat te aanvaarden is zo moeilijk zowel voor jou als voor je naaste. De oerkracht die in je zit wil je behouden daar ga je voor dat is een gegeven die niet iedereen heeft. Jij hebt dat gegeven jij knokt voor je leven. Jij geeft je kracht door aan ieder van ons zodat we blijven denken wat kan het anders gaan dan we verwachten het kan zomaar gebeuren. Het overkwam ons ook op een moment dat we helemaal niet bezig waren met ziek worden laat staan dood gaan. Toch heeft het ook iets bijzonders we bespraken onderwerpen waar ik nu vaak aan terug denk die me sterk maken om met dit lot verder te gaan. Jij bent nu zo belangrijk voor de toekomst van je lief en je kinderen Jij die laat zien dat je er bent voor hun dat je knokt jij die sterke vrouw mam oma tante nicht vriendin Jij die door een hel gaat maar toch steeds aangeeft het gaat wel ik heb een goede dag ik ga met je mee. Een dag dat het niet gaat geef je ook aan dan wil je rust. Die rust gunnen we jou jij bent belangrijk nu. Even die ander niet even geen geklaag van een griepje of ik zit in een dip nee dat wil je niet horen daar komen ze wel uit. Geef voor elke dag dat het een beetje gaat een bloem aan jezelf zet die in een vaas tel ze per week je zal zien dat het een bosje gaat worden een bosje puur van jezelf. Zomaar een opkikker ik weet ook niet goed waar ik je mee kan opfleuren terwijl ik dat zo graag zou willen. Ans leef je leven nu het nog kan zoals jij wil dat is wat ik je zeggen wil.x Tiny
Hallo lieve Ans,
BeantwoordenVerwijderenHet is gewoon zooo shit voor je, vooral die medicatie wat je aan de andere kant niet wilt, maar wel nodig hebt om de pijn te verzachten.
Geniet toch zo veel mogelijk van je gezin als je de energie ervoor hebt, ik vind het tof van je dat je ook nog een bank hebt uitgezocht met het idee dat je er zelf niet op kunt zitten, maar wie weet de wonderen zijn de wereld niet uit en ik hoop zooo van harte dat er een wonder bij jou zal gebeuren, hou je taai meid.
Heel veel liefs van je nicht Marjo.xxxxxxxxx
Denk iedere dag aan jou en je gezin.