momenten

En dan is het bijna zover, ons weekend naar zee, strand en hopelijk ook veel zon. Maar ook zonder zon gaat het wel lukken. Het feit dat we met zijn allen zijn daar kan geen zon tegenop. De koffer is bijna ingepakt (waarom heb ik daar toch altijd zo'n vreselijke hekel aan?), een paar tijdschriften en boeken mee, die waarschijnlijk weer ongelezen mee teruggaan, spelletjes, en een grote vette gum om het  K-woord geen kans te geven om mijn weekend te verknallen. Ik ben mijn harde schijf aan het defragmenteren, wil proberen om alle verdriet van de harde schijf te wissen om ruimte te  maken voor alle mooie momenten die in het vooruitzicht liggen en die voor eeuwig! op te slaan.

Er zijn veel mooie momenten de laatste tijd. Vroeger en daarmee bedoel ik tegenwoordig vóór 16 februari, waren er ook van die momenten maar daar ging ik aan voorbij, je merkt het wel maar doet er verder niks mee. Nu zuig ik alles in mij op, niks is meer hetzelfde. Afgelopen dinsdag in de Efteling bijvoorbeeld. Een stralende dag, de enige deze week, gezellig druk en 2 ouders, 3 grote kinderen en 2 kleintjes die genieten van elkaar. Vooral die blije toetjes van mijn moppies maken me heel gelukkig. Allemaal samen, meer heb ik niet nodig. Jammer dat een dag zo snel voorbij is.

Heftig was het gesprek met de psycholoog gisteren, confronterend, ontnuchterend en toch ook op de een of andere manier goed, mijn tranen waren er al voordat er 10 woorden gezegd waren, gewoon door de manier van vraagstelling, ik ben gaan praten en praten om 3 kwartier later op te houden. Ik was kapot, geestelijk en lichamelijk doodmoe en weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Dat één celletje in mijn lichaam het in zijn stomme hoofd gehaald heeft om zich verkeerd te gaan delen en daardoor mijn doodsvonnis tekent, nou bedankt lichaam, ik heb altijd zo goed voor je gezorgd.

Maar met me iedere keer weer afvragen "waarom ik" daar schiet ik geen donder mee op, word er alleen verdrietig van, maar dit vreselijke vonnis accepteren dat kan ik ook niet, nooit en te nimmer. Vooruitkijken durf ik ook niet meer, hoogstens een week. Maar leuke dingen plannen op korte termijn kan ik wel en dat ga ik ook volop doen,  joehoe  ik ga mee, ik kom eraan.........