Toen ik vanochtend om 6.30 uur wakker gemaakt werd door Britt had ik er nog geen last van, omdat het nog vroeg was kroop mijn boefje naast me in bed en hebben we nog 2 uurtjes geslapen, nou ja slapen deed alleen Britt, ik heb naar een slapend kindje gekeken en nog meer gekeken, ieder sproetje op haar neusje kan ik tekenen. En toen was het er in een keer, het gevoel dat ik al een tijdje niet meer heb gehad, dat ik soms geheel los kon laten maar mij nu als een tornado overvalt, het doordringende, pijnlijke gevoel om alles kwijt te raken.
Of het nu door de hoofdpijn komt of door het beetje misselijke gevoel ik weet het niet. Ik heb me de laatste dagen (weken) zo goed gevoeld dat ik me wel eens afvroeg of ik echt wel zo ernstig ziek ben, nu ik me niet fit voel, wat bij gezonde mensen ook regelmatig voorkomt, denk ik meteen het ergste. Bij ieder pijntje denk ik "het zal toch niet ??"
Ik probeer mijn gedachten te stoppen maar het lukt me niet, probeer net te doen of er niks aan de hand is, maar het lukt me niet, de gedachten in mijn zere hoofd willen niet weg, blijven zich aan mij opdringen en wat ik ook probeer, het venijnige stemmetje in mijn hoofd is er weer. Na 2 paracetemollen en even op de bank liggen zakt de hoofdpijn en voel ik me lichamelijk wel beter, maar ik voel al dat het in mijn hoofd vandaag niet meer goedkomt.
Waarschijnlijk door het ook nog vreselijk trieste weer besteed ik de rest van de middag maar aan boekjes voor mijn kleinkinderen schrijven, fotoalbum maken, want ik heb nu weer het gevoel dat ik me moet haasten, alles moet klaar zijn, dat geeft ook weer rust.
Ik vind het allemaal zo oneerlijk, verdriet overheerst, ik wil leven, mee blijven doen met alles en iedereen, me overal mee bemoeien, 80 worden en nog veel meer...
Morgen ga ik een dagje werken, hoop ik alles weer te kunnen vergeten en och, misschien ben ik alleen maar een dagje chagrijnig, dat mag toch ??
Ja! Dat mag! Dappere vrouw!
BeantwoordenVerwijderenMopperen mag je morgen zeker, chagrijnig zijn ook, dat zijn er wel meer.
BeantwoordenVerwijderenMaar je collega's vinden het fijn dat je morgen weer komt. We houden je wel bezig.
Tot morgen!
Mirjam
Lieve Ans!
BeantwoordenVerwijderenIk weet wel zeker dat ze op het werk het helemaal niet erg vinden als jij chagrijnig bent jij mag dat.
Vind het heel knap van je dat je de kracht nog kan opbrengen om te gaan, maar met zulke fijne collega's heb je er geen hekel aan. En ga je graag.
Dikke knuffel Helma.
Ach Ans,
BeantwoordenVerwijderenHeeft ieder mens daar niet last van? Kan me wel jouw gevoelens voorstellen, maar soms is een samenloop van diverse omstandigheden de oorzaak van een ineens aanwezig gevoel van chagrijn. Gaat ook weer over en zeker als snel het mooie weer terugkomt. Knap van je dat je morgen naar je werk gaat !!! Dat tekent toch jouw kracht meissie !!!