En dan is daar weer slecht nieuws, niet onverwacht maar toch verpletterend. Mijn lieve mama is ook ziek, heeft ook de ziekte met het vreselijke K-woord, een ziekte die al uitgezaaid is in haar toch al zo broze lichaam.
Het ging al een tijdje niet goed met haar, maar ze was zo sterk. Na ieder dipje krabbelde ze weer overeind en was ze weer met al haar aandacht bij ons. Vanaf het moment dat ik haar vertelde dat ik kanker heb ging het bergafwaarts met haar. Misschien is dat een reactie van alle moeders, het klopt immers niet dat kinderen eerder gaan dan ouders. Iedere dag probeerde ze me op te beuren door te zeggen dat mensen met kanker nog 5 jaar leven. Dat was haar beleving zoals ze het met haar moeder (55 jaar geleden) meegemaakt heeft. Ze schonk me onlangs nog 5 rozen, voor ieder jaar een.
En nu... nu zit ze als een klein ziek vogeltje in een veel te grote stoel in het ziekenhuis en ik zou haast willen smeken dat pap haar snel komt halen. Ik omhels haar en wil zeggen dat alles goed komt, dat ik heel veel van haar hou, dat ik zo blij ben met haar, maar soms herkent ze me niet, praat ze wartaal en kijkt ze zo bang om zich heen.
Mama ik kom je straks weer knuffelen.....
Wat triest is het dan toch waar dat nooit een ding tegelijk komt? hoe dan ook het is je moeder die je gewoon niet ziek wil zien laat staan pijn hebben,andersom een moeder wil haar kind niet ziek pijn of verdrietig zien.Toch gebeuren er soms dingen die niet te verklaren zijn. Zoals nu bij jullie en drie jaar terug bij ons. na het overlijden van mijn lief verliet ons ma ons na negen weken heftig. De vraag waarom hebben nooit uitgesproken nee nooit. Waarom je waarom je krijgt daar toch geen antwoord op. Oneerlijk?? onbegrijpelijk? niet te bevatten? Dat waren onze gedachten.Waarom konden we niks mee. Ans wat zal ik nou eens schrijven??? Ja dit wil ik je meegeven ik mis mijn moeder maar ik weet ik voel dat ze dicht bij is steeds weer duikt ze ergens op.Ze geeft ons de rust ze geeft door ik heb het fijn gehad bij jullie leef verder en ooit zie ik je weer.Zo voel ik het en daar kan ik IID mee verder.Voor jullie alle veel steun aan elkaar en hou de kracht om verder te gaan. Liefs Tiny
BeantwoordenVerwijderen