Dilemma's

Sinds ik de titel "ernstig ziek" met me meezeul, is het net of ik alleen nog maar keuzes moet maken, natuurlijk doe ik dat zelf maar soms heb ik het gevoel dat tumor het me allemaal influistert. Als ik ergens loop zie ik geheel onbekende mensen naar mij kijken, waarschijnlijk deden ze dat anders ook maar nu kijk ik even goed of ik niet zo'n sandwichbord om me heen heb hangen met een of andere pakkende tekst, zo van "einde in zicht". Sommige mensen die ik ken geven me een schouderklopje, anderen doen net of ze me niet zien om maar niks te hoeven zeggen. En weet je ik kan dat nog begrijpen ook, ik zou het zelf ook moeilijk vinden, maar zou ze toch niet zomaar voorbijlopen. Maar lieve mensen ik heb er ook niet om gevraagd om ziek te worden, ik heb me al duizenden keren afgevraagd "waarom ik ?" je kunt zoveel ziektes krijgen waar je niet meteen aan dood hoeft te gaan, maar nee hoor, ik doe het dan ook maar in een keer goed.
Je leert nu je vrienden kennen is zo'n gezegde, en dat klopt, want ik heb nu toch een hele grote groep warme lieve vrienden om me heen, schatten die me verrassen met bezoekjes, telefoontjes, bloemen, kaartjes, lieve woorden, eten en nog veel meer. Mensen die begrijpen en accepteren dat ik een aangekondigd bezoekje zomaar ineens kan afzeggen omdat ik me niet lekker voel, gisteravond bijvoorbeeld waren we uitgenodigd bij lieve vrienden om een hapje te eten, het eten was heerlijk en daardoor had ik waarschijnlijk net iets te veel gegeten, met als gevolg dat ik echt doodziek werd en we meteen vanaf tafel rechtstreeks naar huis gereden zijn en ik mijn bed ingevallen ben. Lieve mensen die dat begrijpen zijn mijn vrienden, je kunt samen lachen en huilen, hard huilen, schreeuwen als het moet om deze klote situatie.
Het is wel eens anders geweest, ooit heb ik afscheid genomen van mensen die zich vrienden noemden omdat wij een BBQ afgezegd hebben omdat Gerard totaal onverwachts op de hartbewaking terechtkwam. Boos dat ze waren dat ik hun met het vlees liet zitten. Bey bey.

Dilemma, bij het kruidvat staan om gezichtscreme te kopen, zal ik mijn dure creme zoals altijd kopen ? waarom eigenlijk, wat zijn rimpels, wat maakt het uit ?  dus naar huis met een eigen merk produkt van 3 euro. Dilemma, moet ik nu mijn haren laten kleuren, of valt het toch uit? Dilemma, zou ik ook nog eens een kaartje met "van harte beterschap"krijgen ipv  "sterkte". Mijn moppies die met blije toetjes paaseieren aan het zoeken zijn, samen gezellig bij oma gelogeerd hebben. Bij alle gebeurtenissen denk ik "misschien de laatste keer"
Het allermoeilijkste moment van de dag is voor mij het wakker worden, dan doe ik mijn ogen open en het eerste waar ik aan denk is "o ja " iedere morgen ga ik in gedachten om 7 uur naar mijn werk, pak een kopje koffie uit de automaat, mijn fles water om de dag door te komen, en ga kijken wat de dag gaat brengen. Als ik op de wekker zie dat het 8.15 uur is zie ik al mijn collega's binnenkomen, zeg in gedachten "goedenmorgen" en dan gaat iedereen doen waar hij goed in is. En ik ik beleef het op afstand. En dat is moeilijk. Dat kan ik nog steeds niet loslaten, wil ik niet loslaten en ga het ook niet loslaten.
Alleen als nog iemand ooit tegen mij gaat zeggen dat ik moet genieten van alles, dan ga ik slaan, krijsen, schreeuwen, gillen, want genieten dat doe ik mijn hele leven al.