Het was een goed weekend, goed maar toch weer vreselijk moeilijk. Veel lieve mensen gezien, zaterdagavond een avond met onze vriendjes, gezellig maar dat geniepige stemmetje in mijn hoofd gunt me geen ontspannen avond, misschien wel weer de laatste keer dat we allemaal samen zijn. Iedereen heeft plannen, een weekendje weg, zomervakantie, volgend jaar carnaval alvast bespreken, tuin opknappen, lachen om flauwe grapjes, klussen,
en ik... ik heb kanker.
Zondagmiddag kwamen mijn neef en mijn lieve tante uit Limburg op visite, super om ze te zien en even te knuffelen en hun energie in mij op te slaan. Sabine, Britt, Maryanne en Mark waren er ook, lekker druk gezellig. Gerard had ook een leuke middag, samen met Tim naar Ajax. Gezellig kletsen over vanalles.
En dan gaat iedereen naar huis, terug naar zijn eigen leven, morgen werken, vakantie, uit eten, spelen, of andere plannen.
En ik..... ik blijf thuis met kanker.
maar....je blijft mijn zusje, mijn maatje in limburgse humor, met één blik samen weten hoe het met mama erbij staat,samen alle ambtenaren gek maken met klachtbrieven, samen roy black en heino zingen, samen......for ever
BeantwoordenVerwijderenLieve Ans
BeantwoordenVerwijderenAllereerstwat kun jij goed schrijven zeg, als ik dit lees gaat dit echt met een traan en een lach. Denk dat het goed is dat je het gevoel zo kunt uiten.Weet niet wat ik zeggen moet maar weet dat er elke dag wel een moment is dat ik aan je denk en dat zegt soms meer als woorden.
Dikke knuffel Patrcia