woensdag 11 april 2012

Wachten

De laatste tijd word ik erg vaak geconfronteerd met het woord "wachten" en eerlijk gezegd kan ik daar niet meer tegen, ik word er humeurig van, afhankelijk van anderen zijn, niet zelf de regie in handen hebben, daar baal ik van.

Je hebt verschillende soorten wachten, ook leuke. Jaren geleden heb ik genoten van het-in-blijde-verWACHTing-zijn. Dan weet je dat je een tijdje moet wachten en dat is geen probleem je krijgt er iets prachtigs voor terug. Dan heb je nog het wachten-in-wachtkamers, noodzakelijk maar niet altijd leuk bijv. bij de tandarts, dan is er ook nog het wachten-in-je-blotekont-wachthokje, een halve vierkante meter waar je moet wachten op een koud krukje (waar al meerdere voorgangsters gezeten hebben bleh) alvorens je in de uiterst comfortabele troon van de gyneacoloog mag plaatsnemen. Wachten op de trein, op je vriendin, op je salaris, in een restaurant, op je nieuwe meubels,  in de file. Hiermee valt uiteindelijk allemaal te leven.

Nee het echte hinderlijke wachten is begonnen met mijn ziek zijn. Wachten op een CT-scan (mevrouw het is een spoedaanvraag, vervolgens 2 weken wachten), wachten-op-een-telefoontje, op heel veel telefoontjes, "mevrouw, we bellen u echt vandaag nog " en dan kun je wachten en zelf bellen om te vragen waarom ze niet gebeld hebben en waarom ik zo lang moet wachten. Knettergek word ik ervan. Dat kun je niet maken, overal krijg ik te horen dat mijn geval spoed is en daar blijft het bij. De hele dag wacht ik op een telefoontje. Afgelopen vrijdag ook weer "mevrouw we bellen u dinsdag want het is spoed" mooi niet dus, na zelf gebeld te hebben (ik ga de telefoonkosten declareren) mag ik volgende week maandag, dus 10 dagen na mijn spoedaanvraag, op de operatietafel gaan liggen. En nu maar hopen dat tumor ook tijd genoeg heeft om te wachten met groeien.
Ik ga het hele team aanmelden voor een spoedcursus in België, in Leuven wel te verstaan want daar begrijpen ze hoe het moet.

Er is echter één uitzondering met het wachten.....  ik wil graag nog jarenlang wachten op de komst van Magere Hein, dat is de enige die mij zonder overleg of telefoontjes mag laten wachten.

1 opmerking:

  1. Hoi Ans,
    Ik kan me zo goed voorstellen dat je woedend wordt als je steeds maar moet wachten en terugbellen. Niet alleen woedend maar ook machteloos. Misschien dat ze je stukje hier-
    over eens moeten lezen, wie weet wordt het dan duidelijk dat jij voor jezelf, je familie en omgeving geen nummer bent, maar heel belangrijk.
    Mochten we je voor maandag niet meer zien, we denken aan je en wensen je geen sterkte maar succes.
    Groetjes,
    Katy, Berry, Hannah

    BeantwoordenVerwijderen