Woorden

Als je een maand of negen bent begin je meestal te praten, je woordenschat bestaat uit een voorzichtig "mama, papa, eh eh". Hoe ouder je wordt hoe uitgebreider je woordenschat. In sommige fasen van je leven krijgt een aantal woorden voorrang, op je 6e bijvoorbeeld is "spelen, Sinterklaas, vriendinnetjes, school "belangrijk. In de puberteit verandert de belangrijkheid naar "knappe jongens, sex, make-up, uitgaan, vakantiebaantje, stomme ouders". Tien jaar later wordt het "serieuze relatie, studeren, verre reizen, werk, samenwonen, trouwen" en nog iets later wordt daar ook "kinderen" aan toegevoegd. Dan blijft het een tijdje rustig maar zo rond je 40e wordt het vocabulaire aangevuld met ingewikkelder taalgebruik om indruk te maken op buitenstaanders, dit is echter maar van korte duur want vanaf dan beginnen ook "kwaaltjes, overgang, moe" maar ook "vrijheid, lege-nest-syndroom, oma, kleinkinderen, zorgeloos" om een plekje in je woordenboek te vechten. Tenminste zo ging het bij mij en ik liet ze maar al te graag toe.
Maar toen werd het anders, kwamen er woorden bij die eigenlijk niet in het boekje horen voor te komen maar zich er helaas helemaal ingenesteld hebben om nooit meer weg te gaan. Woorden als "ziek, kanker, tumor, chemo, oncologie, cytostatica, inoperabel, pancreas, second opinion, corpus, vena porta, truncus coeliacus, arteria mesenterica superior, lastmeter, behandelschema, bijwerkingen". "kwaliteit van leven" is ook zo'n woord dat ik wil uitgummen of er een dikke laag typex overheen wil plakken, maar wat ik ook doe al die sinds kort toegevoegde woorden willen niet weg. En dat is nog niet alles, deze woorden hebben allemaal meerdere synoniemen namelijk "angst, verdriet, huilen, tranen, eenzaamheid, moed houden, dood".  En het allerergste is..., ik moet het ermee doen want het is de keiharde waarheid.