Sinds tumor zich een prominente plek in mijn lichaam heeft toegeëigend en mijn verdere lot wil gaan bepalen gaat de tijd veel te snel. Vroeger, en daarmee bedoel ik vóór 16 februari, kon het niet snel genoeg gaan, nu wil ik heel graag "Stop de Tijd" roepen, iets wat Marco Borsato ook al tevergeefs geprobeerd heeft.
Waarschijnlijk door mijn huidige kijk op "de tijd" ga ik steeds vaker terug in de tijd, herinneringen flitsen regelmatig door mijn hoofd en ik beleef heel veel opnieuw, helemaal terug naar mijn jeugd. Ik kreeg gisteren een boeket met anjers erin, door de geur stond ik plots als klein meisje voor de garage bij ons huis in Terwinselen, hier groeiden honderden anjers, de trots van mijn moeder. Mijn zusje en ik mochten er 10 plukken per keer en ojee als het er meer waren. Zo helder, zo duidelijk ik zag zelfs de kleren die ik aanhad, de zelfgemaakte en zelfgebreide rok en trui in blauw-rood.
Ook muziek roept heel veel herinneringen op, samen met Maryanne ga ik terug in de tijd toen we 16, 17 jaar oud waren en dachten dat we het helemaal gemaakt hadden. Dit was begin jaren '70. Buiten weten om van onze ouders naar kroegen waar we absoluut niet naar toe mochten. Op de brommer naar Moergestel (vanuit Eindhoven) om maximaal 3 uurtjes in De Bogaard door te brengen waar iedere zondagavond een bekende band optrad. Onze voorkeur ging uit naar rock en zo waren wij ook gekleed, Deep Purple, Black Sabbath, Golden Earring, Alice Cooper waren mijn idolen. Dat ik daarnaast ook duitse schlagers helemaal te gek vond hield ik voor mezelf want dat was niet stoer, deze draaide ik wel als ik alleen was. Om 23.30 uur moesten we altijd weer thuis zijn, de tussenliggende uurtjes werden dus optimaal benut met dansen, jongens, het liefst iedere week iemand anders, het moest dus allemaal snel gebeuren want als we niet op tijd thuis waren betekende dit enkele weken huisarrest. De jongens van toen zijn nu waarschijnlijk, net als wij, gezapige mensen van middelbare leeftijd, getrouwd, opa en waarschijnlijk ook terugkijkend op een leuke tijd.
Om het nostalgische gevoel vast te houden heb ik vanmiddag met mijn lieve zusje oude foto's gekeken, een flinke wandeling gemaakt en daarna de pick-up op zolder gezocht en oude singles gedraaid, rock, schlagers en we konden ze nog allemaal uit volle borst meezingen de plaatjes van toen, de jaren 70 en van ver daarvoor. Helemaal weer terug in de TIJD, het is dus toch gelukt voor een middagje. Onze volgende afspraak is de tas met oude LP's doorspitten.
De moraal van dit verhaal, je kunt de tijd niet tegenhouden of stopzetten maar als je het zelf wilt, wel even helemaal vergeten en dat voelt goed.
Lieve Ans, fijn dat je met je zusje leuke herinneringen kunt ophalen. Als je dit leest ben je al geopereerd. In gedachten ben ik bij je en vraag Aartsengel Rafael, de aartsengel van de heling, je bij te staan en jouw wens - dat de chemokuur heeft aangeslagen - uit te laten komen. Ook vraag ik of je voorspoedig mag genezen van de operatie. Mede namens Frank wens ik je het allerbeste toe. Lieve groeten, Louise
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven en vooral die laatste zin is mooi gezegd :)
BeantwoordenVerwijderenIk heb het al eens vaker gezegd maar jij hebt echt een schrijftalent.