Heimwee is een naar gevoel, er is geen medicijn voor, helemaal niks, slechts een ding en dat is zo snel mogelijk terug naar je eigen omgeving, daar naar toe waar je je thuis voelt.
Als kind had ik dat gevoel al. Hoe vaak ben ik gaan logeren, heel enthousiast bij familie of vriendinnen. Zolang het licht was was er geen probleem maar als het moment van naar bed gaan in een toch vreemd huis was aangebroken sloeg bij mij de paniek toe, dit wil ik niet ik wil naar huis. Tranen met tuiten heb ik stiekem gehuild, dikke tranen omdat ik zo ontzettend graag naar huis wilde maar het ook weer niet durfde te vertellen. De volgende ochtend leek het leed weer geleden maar ik zorgde er met een smoes voor dat ik toch diezelfde dag naar huis kon. En dan was alles weer goed. Soms lukte het echt niet en had de vriendin of tante snel door dat het niet goed met me ging en werd ik midden in de nacht naar huis gebracht, niet altijd makkelijk omdat wij toen, zoals de meesten, nog geen telefoon en auto hadden.
Toch probeerde ik het steeds weer en steeds ging het mis. Ik vergeet nooit de eerste week op de brugklas, we zouden 5 dagen naar Kasteel Vaeshartelt gaan om elkaar goed te leren kennen. Sinds de datum bij mij bekend was had ik geen minuut rust, hoopte ik dat ik ziek zou worden of een ongeluk zou krijgen zodat ik niet mee hoefde. En het was een vreselijke week, ik kan me alleen maar herinneren dat ik me nog nooit zo ongelukkig gevoeld heb.
Ook bij vakanties in het buitenland met het hele gezin verwacht je niet dat de heimwee na 2 weken toeslaat, je hebt tenslotte iedereen die je lief is bij je en toch is er dat onbehaaglijke gevoel van ik wil naar huis. Dit hebben we opgelost door niet langer dan een week weg te gaan en dat is prima.
En toen kwam vanavond Brian op bezoek, gezellig pratend over VDL Agrotech en daar was het herkenbare onbehaaglijke gevoel weer, heimwee, nu niet naar mijn familie maar naar mijn werk en collega's....... en al huil ik tranen met tuiten er is niemand die mij naar huis brengt ........
Ans,
BeantwoordenVerwijderenAgrotech mist jou! Ans, het blijft jouw plek, jij bent degene die het heeft gemaakt zoals het nu is.
Mirjam
Je bent, en blijft, nog steeds in ons midden, Ans !
BeantwoordenVerwijderenRene
Ik heb de afgelopen weken ieders bureau schoongemaakt,iedere centimer eronder gestofzuigd, menig voetenbankje geschrobt, weer mooi wit gemaakt, behalve die van jou Ans. Want daar staan jouw schoenstrepen op en die worden never nooit uitgewist.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Bep
Goh Ans.
BeantwoordenVerwijderenWat jeschrijft is waar zoals altijd. Een huis is een huis. Het is pas een thuis als jijje er thuis voelt...
Houd je taai.
Anja Schellekens
hoi ans
BeantwoordenVerwijderenwat lees ik nou zeg.
wat erg voor je (jullie)
ik wens jullie heel veel sterkte toe en ans blijf vechten je bent een mooie lieve en sterke vrouw.
groetjes lara
Lieve Ans, Je beschrijft je heimwee, ik weet wat je voelt en beleef het met je mee zoals geen ander , het is iets wat je niet echt kunt beschrijven alleen met tranen en dan gaat het ook niet over. Maar lieve Ans, je hebt nu op dit moment andere dingen waarvoor je moet vechten en jij bent een vechter. Ben je op je werk maar ook in je dagelijks leven zeker nu. Je plekje op het werk zal altijd Ans blijven. Ook al zit er iemand anders want deze heeft het geleerd van jou en respecteert je ook daarom hoe dan ook zal je bij VDL Argrotech altijd bllijven rond dwarrelen. En dat verdien je ook en krijgen je collega's heimwee naar jou.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel Helma.