kermis

Dit weekend is het kermis in Boxtel en natuurlijk zijn daar ook weer de herinneringen. Als kind vond ik de kermis prachtig, helaas was ik niet in het bezit van een sterke maag dus bij alles wat draaide werd ik doodziek, maar de lampjes, de attracties, de herrie fascineerden me. Met mijn ouders gingen we ieder jaar in Duitsland naar dur Bent, een grote kermis in de buurt van Aken die nog net iets interessanter was. Mijn vader verorberde daar grote hoeveelheden Reibekuchen met appelmoes.

Als tiener ging ik met vriendinnen naar de kermis maar met een ander doel, daar liepen leuke jongens rond en je had de rups die dicht ging. Ik nam van te voren reistabletjes in om maar zeker niet ziek te worden als iemand me uitnodigde voor een rondje. Ooit heb ik een waarzegster geraadpleegd die mij een gezond leven voorspelde en zei dat ik 86 zou worden, de trut...

Ook met mijn eigen kinderen ben ik altijd naar de kermis geweest, nog steeds ging ik nergens in maar had gelukkig een echtgenoot die toen nog wel draaiende attracties aankon. En weer blije kindersnoetjes. Tot op een gegeven moment mijn zoon Tim (ongeveer 11 jaar) tegen me zei "mam als ik een oliebol voor je meebreng, blijf jij dan thuis??".

Vanaf toen maakten we met zijn tweeën of met vrienden een rondje over de kermis, nou ja  meestal kwamen we niet meer verder dan het eerste terras waar de moezel met ijs mij heel goed smaakte. Na een etentje gingen we dan wankelend naar huis zonder ook maar iets van de kermis gezien te hebben.

Toen kwamen de kleinkinderen en begon de kermis weer leuk te worden, gezichtjes waarop de spanning af te lezen was, draaimolen, eendjes vangen, touwtje trekken, net als vroeger. Gewoon superzellig.

En nu lijkt mijn leven op een kermis, een achtbaan van emoties, misselijkmakende ronddraaidingen,  gokkasten die mij ook niet verder helpen, de kop van jut, geslagen zo voel ik me, een spookhuis waarin ik terecht gekomen ben, de oliebollen die ik alleen tijdens de kermis en met oudjaar lust kan ik vanwege het hoge vetgehalte niet meer eten, waarschijnlijk maken de verschillende geuren me doodziek. Een reuzenrad om mij de situatie te laten overzien, loterijen waar ik briefjes trek met "helaas geen prijs", zelfs de grijpautomaten leveren geen schone pancreas, lever of longen als prijs.

En toch ga ik naar de kermis, met mijn kinderen en kleinkinderen om nog een keer te genieten van vooral die blije snoetjes.......