De boom

Als ik op de bank zit kan ik hem goed zien, de boom waarvan ik elk voorjaar 2 weken geniet. Eigenlijk is het een heel gewone boom, niks bijzonders en eigenlijk de rest van het jaar best lelijk.
Maar zo rond deze tijd van het jaar maakt hij me blij. Je ziet de takken iedere dag iets dikker worden, knoppen ontstaan, en dan de lichtroze waas die ontstaat, iedere dag iets meer totdat de prachtig roze bloesem gewonnen heeft, dan is hij op zijn mooist, nog iets later wordt het lichtroze en dan is het afwachten, als het gaat regenen is het zo voorbij met al het moois, blijft het droog kan ik nog iets langer genieten. Zo'n mooi gebaar van de natuur waarvan ik al zolang als ik hier woon  geniet. Iedere dag roep ik minimaal 5x "och kijk toch eens mijn boom", Gerard wordt er knettergek van en heeft zo'n blik van "ja mens dat weet ik nu wel". Dezelfde blikken en opmerkingen herken ik van mijn kinderen tijdens onze vakanties. De reis naar de vakantiebestemming leverde voor mij prachtige uitzichten waarbij mijn oh's en ah's en " kijk toch eens wat mooi " alles overheerste. Het vaste antwoord vanaf de achterbank was "ja mam " en een hoop gegiechel.
Maar het kan me allemaal niks schelen, ik vind het prachtig, kan helemaal opgaan in de natuur, het geeft me rust, doet me goed en geeft me energie.

Maar dan,  als een duveltje uit een doosje is daar opeens dat vervelende stemmetje in mijn hoofd dat de sfeer verpest en me influistert "ja ja geniet er dit jaar nog maar van"