lieve vrienden, familie, collega's

Mijn kast kan de hoeveelheid kaarten niet meer aan, ik heb geen vazen meer voor alle bloemen die ik heb gekregen, mijn mailbox zit vol, de telefoon gaat heel vaak over, SMS jes, facebook berichtjes, ik heb er nog nooit zoveel gehad. En het liefst zou ik willen dat ik ze ook nooit gekregen had, want dat was ik niet ziek, ging ik gewoon 's morgens naar mijn werk, sporten, zwemmen met Wilmy, nou ja zwemmen, gewoon de week bespreken, zorgen die we toen bespraken zijn nu peanuts, waar heb ik me toch ooit druk om gemaakt ?, leuke dingen doen met mijn kleinkinderen enz. Maar de zeurende pijn in mijn buik zet me weer met beide benen op de grond. Ik mis mijn werk, al 23 jaar werk ik met veel plezier, leuke afwisselende job, leuke collega's, alles wordt me afgepakt. Ik probeer toch nog regelmatig naar kantoor te gaan, het is toch nog steeds mijn plekje en ik hoop dat nog lang vol te houden, mijn werk wordt door lieve collega's opgevangen maar wat wil ik het toch graag zelf doen, maar helaas het gaat niet, moet nu vechten voor mijn gezondheid, als ik maar de kans krijg om te vechten.