En dan wordt je geleefd, afspraak bij de oncoloog, 2e opinion in het AMC want misschien kunnen die iets meer, dagopname voor een endo-echo. In het ziekenhuis liggen terwijl ik nooit ziek ben, heb 3 kinderen gekregen waarvan 1 in het ziekenhuis maar dat is 33 jaar geleden en ooit heb ik eens een weekje in het ziekenhuis doorgebracht omdat er iets met mijn oog was maar ook dat is 30 jaar geleden. Verder heb ik wel eens een griepje of pijn in mijn rug en verder nooit iets, niks, nada, noppes. En dan nu deze ellende.
De verpleegkundigen zijn lief, doen hun best, schrikken van mijn diagnose en zijn nog liever, of denk ik dat maar. Een hele vriendelijke jonge arts die de echo zal uitvoeren zegt dat hij goed voor me zal zorgen, ja zegt hij ook wel eens dat hij niet goed voor iemand zorgt ? Gelukkig krijg ik een roesje zodat ik niks van zo'n slang die mijn mond ingaat merk. Ik kom weer bij op mijn kamer waar ik een uurtje uitslaap en dan met Gerard en Sabine weer naar huis ga. En dan wachten we gewoon weer een week op de uitslag. !!!!
In een brief van het AMC lees ik dat ze daar een sneldiagnostiek hebben, alle onderzoeken op dezelfde dag en aan het eind van de dag de uitslag en behandeling. Waarom dan in Den Bosch niet, druk druk druk. Maar in diezelfde brief staat dat er bij klachten aan de spijsverteringsorganen snelheid geboden is, en ik mag gewoon een maand wachten. Het is onmenselijk, dit mag je een mens niet aandoen, misschien groeit die verrekte tumor wel gewoon door en elke dag gaat er kostbare tijd verloren, of hebben ze al gezien dat ik een hopeloos geval ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten