nog even ontspannen voor het zware werk begint

Morgen om 13.00 uur word ik in het Jeroen Bosch verwacht voor de 1e chemo, daarna volgen er nog 8. Ik weet niet wat ik ervan moet verwachten maar ga vol in de aanval tegen tumor, want een ding is zeker tumor en ik zullen nooit vrienden worden, daarvoor is hij te genieperig in mijn lichaam gekropen en heeft hij me een rotstreek geleverd. Maar dat is morgen.
Gisteren heb ik met een goede vriendin een wandeling gemaakt, even praten, schelden, en weer over alledaagse dingen praten, het miezerde een beetje maar dat is dan eigenlijk heerlijk, zo grijs voel ik me ook van binnen. 's Avonds was het meidenavond, dat wil zeggen Britt en ik alleen thuis, samen eten, spelletjes doen, boekjes lezen en verder alles wat een 3 jarig meisje wil doen, zij vraagt en oma doet het. Vanochtend lekker samen ontbijten en vanmiddag met Maryanne, Sophie, Sabine, Marion, Britt, Lieke en Ivan naar Oisterwijk gereden, lekker wandelen in de bossen, terrasje, speeltuin voor de kinderen, hoe leuk kan zo iets simpels zijn vooral met zo'n heerlijk zonnetje erbij. Tumor was wel aanwezig, maar duidelijk op de achtergrond, even niet eraan denken, alleen aandacht voor alle moois om me heen, de langzaam ontluikende natuur, de zon die warm op mijn gezicht schijnt, de kinderstemmetjes, kleine handjes in die van mij, kleine armpjes om mijn nek, mijn schatten allemaal om me heen. Waarom kan het niet altijd zo blijven. ?